Μερικές φορές θες να πιστέψεις πως αυτό που ακούς είναι ψέμα, είναι ένα κακόγουστο πρωταπριλιάτικο αστείο. Αλλά δυστυχώς αυτή η πουτάνα η ζωή μερικές φορές έχει πολύ αρρωστημένη αίσθηση του χιούμορ.
Πρωταπριλιά του 2004 λοιπόν, πριν από 7 ακριβώς χρόνια, έφυγε από ανάμεσά μας ο Γιάννης Κυράστας.
Τι να πει κανεις για αυτον τον άνθρωπο; Τι να γράψεις που δεν έχει γραφτεί;
Να πεις για τον αθλητή που τίμησε το Τριφύλλι, κατακτώντας 2 πρωταθληματα και 3 κύπελλα;
Να πεις για τον προπονητή που έφτιαξε έναν Παναθηναϊκό μεγάλο και τρανό στην Ευρώπη, με μπαλάρα που ζήλευαν όλοι και που ο μόνος λόγος που δεν σήκωσε και κούπα σαν προπονητής ήταν επειδή οι ΚΛΕΦΤΕΣ του λιμανιού του την στέρησαν;
Να πεις για τον χαρακτήρα, που βρήκε το σθένος και τα... καρύδια να ΞΕΦΤΙΛΙΣΕΙ ΣΤΑ ΙΣΙΑ ολους εκείνους τους..... ειδήμωνες του κώλου, που μίλαγαν για "λευκή πετσέτα";
Ότι και να πεις για τον Γιάννη είναι λίγο.
Το μόνο που ταιριάζει είναι αυτό που, αυθόρμητα και μέσα από την καρδιά του, ο κόσμος του Παναθηναϊκού βροντοφώναξε σύσσωμος στην απονομή του 2004:
"Αυτή κουπα θα φτάσει στα άστρα, για τον ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΝ ΚΥΡΑΣΤΑ!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου